Kościół św. Mikołaja znajduje się przy ulicy Ludwika Solskiego. Został zbudowany w XIV wieku z cegły i kamieni narzutowych na wzgórzu zwanym Żalnik, gdzie w okresie przedchrześcijańskim znajdowało się cmentarzysko słowiańskie. Halowa, orientalna (jednonawowa) świątynia na planie prostokąta znajduje się na wzgórzu, wśród drzew parkowych.
Obecny kościół początkowo służył jako kaplica cmentarna i szpitalna, nad którą opiekę sprawował wikariusz z katedry św. Jana Chrzciciela. Kościół stał się filią parafii kamieńskiej dla ludności zamieszkującej przedmieścia miasta: rybaków, żeglarzy, chłopów oraz dla tych, którzy nie mogli uczestniczyć w nabożeństwie w katedrze. W katedrze bowiem msze były celebrowane dla szlachty pomorskiej i mieszczan kamieńskich.
W XVI wieku świątynia stała się kościołem luterańskim. W XVII wieku kościół został rozbudowany. Do kościoła dobudowano wieżę, kruchtę i zakrystię. Trzon wieży stanowią cztery potężne skarpy zabudowane ściankami i podzielone na kondygnacje. Dach wieży, która jest dzwonnicą, pokryty jest drewnianą dachówką przypominającą rybią łuskę. W swojej dolnej kondygnacji wieża jest otwarta na cztery strony półokrągłymi arkadami. W części środkowej posiada dekorację maswerkową (ażurową dekoracją z motywami geometrycznymi). Szczyt zdobią okna szczelinowe. Elewacja ścian i wieża są ceglane z domieszką kamienia narzutowego.
Po II wojnie światowej kościół zamknięto, a od 1960 roku budynek służył jako muzeum kamieńskie. Po zmianach społecznych, od 1994 roku świątynia zaczęła służyć jako rzymskokatolicki kościół filialny parafii katedralnej. Wnętrze kościoła św. Mikołaja jest proste i bardzo współczesne, bowiem dawne wyposażenie sprzed 1945 roku uległo rozproszeniu po całym kraju. Cześć figur z głównego ołtarza zachowało się w katedrze kamieńskiej.