Pochodzący z XVIII wieku kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny położony jest w granicach dawnego grodu obronnego. Wzorowany jest na kościele grodowym z XIII wieku, który ufundowany był przez mieszczan kamieńskich.
W średniowieczu pełnił funkcję kościoła filialnego katedry św. Jana Chrzciciela. W roku 1308 i 1483 ulegał pożarom. Kiedy w 1619 roku został ponownie odbudowany przeznaczono go na luterańska kaplicę pogrzebową.
Obiekt został przebudowany w XVIII wieku w stylu barokowym, kiedy to uległ zniszczeniu wskutek silnego sztormu szalejącego na Zalewie Kamieńskim.
Kościół jest budowlą salową, z trójbocznym zamknięciem od wschodu i wieżą od zachodu. Wyniosła wieża spełnia funkcję dzwonnicy. Wieża posiada charakterystyczną dla baroku podwójną latarnię (cylindry umieszczone na górnym pierścieniu kopuły z otworami doświetlającymi pomieszczenie przykryte kopułą) oraz hełm (zwieńczenie wieży o konstrukcji drewnianej stanowiącej rodzaj więźby dachowej).
W XIX wieku kościół był siedzibą szpitala i magazynu. Po II wojnie światowej został zamknięty. W latach 1960-1985 był siedzibą domu kultury, a dopiero w latach 90-tych przywrócono mu funkcje sakralne.