Stefan Oleszczuk

---

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Stefan Oleszczuk rozpoczął swoją edukację w Technikum Mechaniczno-Energetycznym im. T. Hubera, które ukończył w Szczecinie. Po zakończeniu nauki w 1978 roku, zdecydował się na powrót do Stepnicy. W tym mieście podjął pracę w tartaku jako mechanik-energetyk, co stanowiło jego pierwsze kroki na rynku pracy. Już w 1980 roku zajął się księgowością w Przedsiębiorstwie Robót Czerpalnych i Podwodnych, a od 1981 roku pełnił funkcję kierownika ds. magazynów i zaopatrzenia w Centrali Nasiennej w Kamieniu Pomorskim.

Działalność w PRL

Oleszczuk był aktywnym uczestnikiem opozycji politycznej przeciwko reżimowi PRL od 1976 roku. W 1980 roku znalazł się w składzie Komisji Robotniczej PRCiP i jako Delegat do Regionu brał udział w zebraniach założycielskich „Solidarności” w Regionie Zachodniopomorskim. Jego poglądy były kontrowersyjne, był zwolennikiem grupy działaczy publikujących w szczecińskim piśmie „Jedność” hasło: „Socjalizm – nie, wypaczenia – tak”. Po wprowadzeniu stanu wojennego, w grudniu 1981 roku, został aresztowany w wyniku dekretu o stanie wojennym. Ostatecznie wyrok Sądu Wojewódzkiego w Szczecinie skazał go na 1,5 roku więzienia, co zakończyło się w 1983 roku jego powrotem do domu po amnestii. Po tym doświadczeniu zmagał się z problemami w znalezieniu nowego zatrudnienia, wskutek czego nałożono na niego tzw. „wilczy bilet”. Od 1989 roku działał jako Przewodniczący Komitetu Międzyzakładowego „Solidarność” w Kamieniu Pomorskim, a także przewodniczył Komitetowi Obywatelskiemu „Solidarność” w latach 1989-1990.

Działalność publiczna w III RP

Od 1990 roku nieformalnie związany był z UPR, powody były związane z zapisem w statucie, który uniemożliwiał członkom partii piastowanie funkcji w administracji. Po zmianie statutu w 1993 roku, Oleszczuk stał się formalnym członkiem UPR, pełniąc tę rolę do 2002. W tym czasie zasiadał w Radzie Sygnatariuszów oraz Konwentyklu. W 2014 roku postanowił dołączyć do KNP, składając oficjalną deklarację członkowską.

Burmistrz Kamienia Pomorskiego

W maju 1990 roku Oleszczuk objął stanowisko burmistrza Kamienia Pomorskiego. Na początku swojego urzędowania zmagał się z poważnymi wyzwaniami, ponieważ budżet miasta był w dramatycznym stanie, a zadłużenie osiągało 40% planowanego budżetu. W okresie swojego zarządzania podjął wysiłki w celu stworzenia tak zwanej „gminy minimum”, implementując szereg liberalnych reform. Wśród najważniejszych z nich można wymienić:

• redukcję biurokracji poprzez zmniejszenie liczby urzędników z 57 do 27 w Urzędzie Gminy,
• obniżenie wszystkich lokalnych podatków na możliwym poziomie (stawki najniższe w Polsce wynosiły około 10-15% maksymalnej stawki ministra finansów),
• nielimitowanie ilości koncesji na alkohole, co przyczyniło się do zmniejszenia kosztów prowadzenia tego typu działalności oraz walki z korupcją,
• zaprzestanie finansowania z budżetu gminy prywatnych inicjatyw, takich jak budowy obiektów sportowych,
• ograniczenie budowy mieszkań komunalnych na rzecz sprzedaży ich dotychczasowych lokali za 5% wartości,
• prywatyzację lokali użytkowych w tzw. akcji „Kontrowanie Hilarego Minca”, sprzedawając je dotychczasowym najemcom na zasadzie 10 rocznych rat.

Dzięki tym działaniom budżet gminny kierowano na cele, które jego zdaniem, służyły szerokiemu gronu mieszkańców, takie jak rozbudowa infrastruktury, w tym wody, kanalizacji, oświetlenia ulic. Ostatecznie w tym czasie gmina znacząco zwiększyła odsetek przeznaczany na inwestycje do 55%, przy średniej krajowej wynoszącej 19,2%. Pomimo obniżenia podatków, budżet był realizowany z nadwyżką, a na koniec kadencji miasto miało 70% nadwyżki budżetowej.

Kolejne wybory

W 1993 roku Oleszczuk kandydował do Sejmu z ramienia UPR, uzyskując 5,38% głosów – najlepszy wynik wśród członków UPR, ale niestety nie zdobył mandatu, ponieważ partia nie przekroczyła progu wyborczego. Po zakończeniu kadencji burmistrza zrezygnował z dalszej rywalizacji na tym stanowisku, a w 1994 roku starał się o fotel prezydenta Szczecina, Krakowa oraz gminy Warszawa-Wawer. Kolejne lata to bezowocne próby zdobycia mandatów w wyborach samorządowych oraz parlamentarnych. Z dniem 10 listopada 1998 roku został wybrany starostą kamieńskim, sprawując tę funkcję do 2002 roku. W maju 2014 roku wystartował w wyborach do Parlamentu Europejskiego z listy Nowej Prawicy – Janusza Korwin-Mikke, zdobywając 14 005 głosów, co jednak nie wystarczyło do uzyskania mandatu. Jeszcze raz, w listopadzie 2014 roku, ubiegał się o funkcję prezydenta Szczecina, zdobywając 4009 głosów, co stanowiło 3,71% ważnych głosów.

Kontrowersje

W ciągu swojej kariery politycznej Oleszczuk zmagał się z kontrowersjami. Został skazany w dwóch przypadkach w procesach karnych, co miało wpływ na jego publiczny wizerunek. Ponieważ przez trzy lata nie uregulował grzywien o łącznej wysokości 1600 zł, Sąd Rejonowy w Kamieniu Pomorskim zamienił mu grzywny na prace społecznie użyteczne.

Życie prywatne

Stefan Oleszczuk urodził się jako syn Aleksandra Oleszczuka oraz Jadwigi Oleszczuk. W 1981 roku wstąpił w związek małżeński z Danutą Oleszczuk, z domu Skiba.

Para ta ma czworo dzieci: Annę, która przyszła na świat w 1982 roku, Katarzynę, urodzoną w 1986 roku, Michała, którego narodziny miały miejsce w 1992 roku oraz Marcina, który przyszedł na świat w 1997 roku.

---

Oceń: Stefan Oleszczuk

---